یک راهبرد اصلاح متد تخمین درست نمایی حداکثر برای مکانیابی در شبکه های حسگر بی سیم

امروزه، در شبکه های حسگر بی سیم، یکی از مسائل مهم مکانیابی حسگرهاست، زیرا بدون دانستن مکان حسگرها اطلاعات آن ها مفید نخواهد بود. الگوریتم های متنوعی برای حل این مسئله ارائه شده است که هر کدام مزایا و معایبی دارند. یکی از این الگوریتم ها، مکانیابی با متد mle است که از یک متد آماری برای یافتن مکان گره ها استفاده می کند. یکی از مشکلات این الگوریتم حداکثر سازی محلی است که باعث می گردد الگوریتم mle اولیه به راه حل بهینه نرسد. این امر به دلیل این است که مکان های اولیه که به الگوریتم داده می شوند به مکان واقعی نزدیک نیستند. در این پایان نامه روشی برای رفع بر این مشکل ارائه شده است. در این روش بر اساس فاصله های اندازه گیری شده بین حسگر ها و میزان نزدیکی به گره های مرجع، مکان تقریبی گره ها محاسبه می-شود و سپس به الگوریتم mle داده می شود تا مکان نهایی گره ها به دست آید. این روش قادر به محاسبه مکان اولیه هر حسگر هم به صورت متمرکز و هم به صورت توزیع شده است و با انواع اطلاعات اندازه گیری می تواند مکانیابی حسگر ها را انجام دهد. برای مقایسه و ارزیابی روش پیشنهادی از شبیه سازی نرم افزاری هر دو الگوریتم در چهار چیدمان تصادفی، تصادفی با توزیع c-شکل، مشبک، مشبک c-شکل از شبکه حسگر استفاده شده است. ارزیابی ها نشان می دهند که روش پیشنهادی از تخمین مکان با دقت بیشتر و زمان انجام کمتری برخوردار است و بنابراین توانایی استفاده به جای الگوریتم mle اولیه را دارد.